Het was een half bewolkte lentedag toen ik met een vriend op de Utrechtse Heuvelrug wandelde. Liever had ik in een café koffie gedronken, maar Corona lag op de loer en dus waren de cafés gesloten. Corona was ons onderwerp van gesprek, of misschien was het meer mijn onderwerp van gesprek. Ik was met mijn argumenten aan het pronken en porren in de hoop dat mijn gesprekspartner zou happen. Dat viel tegen. Hij pronkte noch porde terug. Sterker nog hij vroeg of we het even nergens over konden hebben.
Oei, dat deed pijn. Hij wilde niet met mij praten en dat terwijl hij me toch zelf had uitgenodigd voor een wandeling. Verward en ook een beetje kwaad vroeg ik hem waarom hij dan niet gewoon alleen was gaan wandelen, als hij geen behoefte had aan mijn gezelschap. Hij stelde voor om een paar minuten in volledige stilte te wandelen. En hoewel ik afwijzing en weerstand voelde gaf ik het een kans. De timer op zijn telefoon werd op 8 minuten gezet.
De eerste paar minuten bonsde mijn hoofd nog van irritatie, maar in de minuten die volgde werd het rustiger. Ik nam wat tijd om mijn lichaam te voelen. Niet alleen een doelgericht ontwijken van de takken en gaten op het wandelpad, maar het voelen van mijn voeten op de aarde. Ik werd me bewust van de wind, hoe deze langs mijn oren suisde. En langzaam maar zeker keerde mijn blik zich naar buiten. In die laatste minuut voelde ik de aanwezigheid van de persoon die naast mij wandelde. We hoefde niets te doen of te zeggen, we konden gewoon zijn.
Die 8 minuten stilte waren genoeg om mij te verbinden. Met mijzelf, mijn lichaam, met de natuur én met een ander.
Vriendschap in Twaalf brieven is ontstaan in een periode waarin stilte gevreesd werd. Vooral de winters met mondkapjes, spatschermen en een ellelange 1,5 meter voelde als sociaal aanmodderen. Als programmamaker bij Zinnig Noord stelde ik mijzelf destijds de vraag. ‘Hoe kunnen we nog wél contact hebben?‘. Het schrijven van brieven bood een geweldige uitkomst. Deelnemers worden in duo’s gekoppeld en schrijven elkaar een jaar lang iedere maand één brief.
Maar dit project bleek meer dan een doekje tegen het bloeden. Met Vriendschap in Twaalf Brieven ontstaat er ruimte voor onalledaags contact. De intimiteit die tussen penvrienden ontstond was buitengewoon. En niet ondanks-, maar dankzij de stilte die de lockdown met zich meebracht. Want, het Woord wordt uit stilte geboren. Diepe inzichten, waarheid en goddelijke openbaring komen vaak voort uit momenten van stilte, introspectie en contemplatie.
Comments